Starość doga
MONITORING STARSZEGO PSA
Każdy z nas wie, że dog niemiecki jako rasa olbrzymia, starzeje się specyficznie.
Długo jest szczenięciem i podrostkiem, stosunkowo krótko psem w pełni sprawnym, potem szybko przychodzi starość.
Najczęstszymi dolegliwościami wieku starszego są choroby układu ruchu, krążenia, choroby nerek, nowotwory, a u suk często ropomacicze.
Osłabieniu ulegają zmysły – wzrok i słuch.
Częsta jest także cukrzyca i otyłość, którą należy traktować jako wstęp do wielu innych dolegliwości.
Lecz starość doga nie musi oznaczać jego zalegania na kanapie.
Aby zapobiec lub spowolnić większość schorzeń wieku starczego, należy bacznie obserwować swego pupila, przeprowadzać kontrolne badania krwi, dbać o profilaktykę i stosowną dietę, a także ruch.
A teraz rozwinę temat. Badania krwi – stosunkowo proste do wykonania.
Można łatwo dowiedzieć się, w jakiej kondycji jest nasz pies.
Poprzez morfologię wykrywa się ewentualne wahania czerwonych krwinek (np.anemie), hemoglobiny, hematokrytu (np.odwodnienie organizmu), białych krwinek (ewentualne stany zapalne, nowotwory, białaczki, pasożyty).
Poprzez biochemię określa się czynność narządów wewnętrznych.
Do standardowych oznaczeń należy poziom ASPAT,ALAT,bilirubina, (profil wątrobowy), mocznik, kreatynina (profil nerkowy),glukoza,(trzustka, cukrzyca), fosfataza zasadowa, kinaza keratynowa (mięśnie, kości, jelita), amylaza i lipaza trzustkowa (trzustka), lekarz może też zalecić inne oznaczenia, np. poziom białka ogólnego, a także badanie moczu – biochemię i osad, dla wykluczenia np.osadów w pęcherzu moczowym.
Bardzo należy uważać na nadwagę u psa, gdyż takie psy są bardziej narażone na choroby serca, cukrzycę i kłopoty z poruszaniem się.
W diagnostyce chorób serca stosuje się EKG, echo, oraz RTG klatki piersiowej. Odczytywać zapis EKG powinien doświadczony lekarz weterynarii.
Rentgenogram klatki piersiowej ma za zadanie głównie określić sylwetkę serca i jego położenie względem żeber.
Najczęściej u starych psów i psów chorych na serce, sylwetka tego mięśnia ulega powiększeniu (przypomina bardziej kulę) i przesunięciu w tył.
Podczas prześwietlenia klatki piersiowej uwidaczniają się także same płuca, ich powietrzność, ewentualne powiększenie węzłów chłonnych śródpiersiowych i nowotwory. Wśród najczęściej obserwowanych objawów które prognozują niewydolność krążeniowo-oddechową, obserwuje się kaszel nocny, wysiłkowy i emocjonalny (np.przy powitaniach), zasinienie błon śluzowych, niecheć do spania na boku (tzw.ułożenie mostkowe – odbarczające płuca), dyszenie i nietolerancję wysiłkową, a w skrajnych przypadkach omdlenia.
W zaawansowanych chorobach serca dochodzi także do wodobrzusza.
Do nietypowych objawów należą wymioty, anoreksja, pobudzenia i nerwowość psa.
Źle prognozują także zburzenia rytmu (np. brak przerwy oddechowej), szmery wewnątrzsercowe (niedomykalność zastawek, zwężenie aorty, kardiomiopatia). Obecne na rynku nowoczesne leki potrafią przedłużyć życie pacjentowi z niewydolnością krążenia.
Przy chorobach nerek daje się zauważyć zwiększone pragnienie (ale także przy cukrzycy i ropomaciczu u suk), często towarzyszy temu wielo- i częstomocz, spadek masy ciała, słabszy apetyt, senność, a także spękanie lusterka nosa i ropne wypływy z oczu oraz nosa.
Niewydolność starczą nerek diagnozuje się poprzez badanie krwi (profil nerkowy), moczu, USG nerek. Leczenie zwykle jest trudne i długotrwałe, zwykle przy przewlekłych procesach.
Należy zapewnić także stosowną niskobiałkową dietę, lub zaleconą przez weterynarza karmę. Schorzenia nerek przyczyniają się w dużym stopniu do skrócenia życia doga, podobnie jak schorzenia mięśnia sercowego. Ropomacicze u suk jest jednostką chorobową prostą do zdiagnozowania.
Objawami niepokojącymi jest ogromne pragnienie (zwykle ok. 1-2 miesiące po cieczce), spadek apetytu, powiększenie powłok brzusznych czasami imitujące ciążę, a w 50% wypływ z dróg rodnych. Czasami mogą towarzyszyć wymioty i wysoka temperatura, mogąca sugerować początki zapalenia otrzewnej.
Wymienione wyżej objawy są pewnikiem dla doświadczonego lekarza, diagnozę może on potwierdzić badaniem USG jamy brzusznej i badaniem krwi.
Jedynym skutecznym leczeniem jest zabieg operacyjny polegający na usunięciu chorej macicy wraz z jajnikami, na których najczęściej są cysty.
Suki operowane w porę, już po kilku dniach wracają do sił, a wszystkie towarzyszące wcześniej objawy ustępują.
Najczęściej i najprościej widziane zmiany u starszych psów ras olbrzymich, są zmiany w aparacie ruchu. Daje się zauważyć zaniki mięśniowe gł. grzbietu i kończyn tylnych. Pies z trudnością się kładzie i podnosi, przenosząc cały ciężar na przednie łapy. Nie skacze i nie biega już jak młodzik, ma kłopoty z wchodzeniem po schodach.
Szczęściem dla doga jest, jeśli wiek oszczędzi mu leżenia z powodu chorób kośćca. Zaniki mięśniowe są zwykle następstwem osłabienia bodźców i impulsów nerwowych na osi rdzeń kręgowy (lub ogólnie centralny układ nerwowy) – nerwy obwodowe – mięsień szkieletowy.
Może być także spaczone czucie powierzchowne a także upośledzona praca narządów wewnętrznych, takich jak jelita lub pęcherz moczowy (nietrzymanie moczu). Dzieję się tak w przypadku zwyrodnień kręgów, które uciskają rdzeń kręgowy. Schorzenia mogą dotyczyć też samych osłonek mielinowych włókien nerwowych, które tracą swą „izolację” i zdolność przewodzenia bodźców.
Procesów tych zwykle nie da się powstrzymać, można jednak je spowolnić, podając preparaty zawierające selen, magnez oraz L-karnitynę. U starych dogów, podobnie jak u rozwijających się, można wrócić do podawania suplementów regenerujących chrząstki stawowe i preparatów odżywiających i opóźniających zwyrodnienia kości.
Należy też pamiętać o tym, że u starego psa, podobnie jak u szczenięcia, słabszy jest układ odpornościowy.
Staruszek częściej się przeziębia oraz słabiej radzi sobie z innymi schorzeniami. Trzeba wrócić do regularnych szczepień. Na rynku weterynaryjnym są preparaty stymulujące układ immunologiczny.
Stary dog powinien mieć zapewniony ruch do woli ( ale niewymuszony), stosowną dietę, nietuczacą, lecz zapewniającą optymalną ilość substancji odżywczych i witamin, spokój, okresowe kontrolne badania i baczną uwagę opiekuna.
I coś, co jeszcze bardzo lubią staruszki (jak patrzę na swoich weteranów) – kąpiele słoneczne. Uwielbiają wygrzewać się w promieniach słońca na ciepłym piasku. Oczywiście w rozsądnych granicach.
Lek.wet.Piotr Mikuć.
Każdy z nas wie, że dog niemiecki jako rasa olbrzymia, starzeje się specyficznie.
Długo jest szczenięciem i podrostkiem, stosunkowo krótko psem w pełni sprawnym, potem szybko przychodzi starość.
Najczęstszymi dolegliwościami wieku starszego są choroby układu ruchu, krążenia, choroby nerek, nowotwory, a u suk często ropomacicze.
Osłabieniu ulegają zmysły – wzrok i słuch.
Częsta jest także cukrzyca i otyłość, którą należy traktować jako wstęp do wielu innych dolegliwości.
Lecz starość doga nie musi oznaczać jego zalegania na kanapie.
Aby zapobiec lub spowolnić większość schorzeń wieku starczego, należy bacznie obserwować swego pupila, przeprowadzać kontrolne badania krwi, dbać o profilaktykę i stosowną dietę, a także ruch.
A teraz rozwinę temat. Badania krwi – stosunkowo proste do wykonania.
Można łatwo dowiedzieć się, w jakiej kondycji jest nasz pies.
Poprzez morfologię wykrywa się ewentualne wahania czerwonych krwinek (np.anemie), hemoglobiny, hematokrytu (np.odwodnienie organizmu), białych krwinek (ewentualne stany zapalne, nowotwory, białaczki, pasożyty).
Poprzez biochemię określa się czynność narządów wewnętrznych.
Do standardowych oznaczeń należy poziom ASPAT,ALAT,bilirubina, (profil wątrobowy), mocznik, kreatynina (profil nerkowy),glukoza,(trzustka, cukrzyca), fosfataza zasadowa, kinaza keratynowa (mięśnie, kości, jelita), amylaza i lipaza trzustkowa (trzustka), lekarz może też zalecić inne oznaczenia, np. poziom białka ogólnego, a także badanie moczu – biochemię i osad, dla wykluczenia np.osadów w pęcherzu moczowym.
Bardzo należy uważać na nadwagę u psa, gdyż takie psy są bardziej narażone na choroby serca, cukrzycę i kłopoty z poruszaniem się.
W diagnostyce chorób serca stosuje się EKG, echo, oraz RTG klatki piersiowej. Odczytywać zapis EKG powinien doświadczony lekarz weterynarii.
Rentgenogram klatki piersiowej ma za zadanie głównie określić sylwetkę serca i jego położenie względem żeber.
Najczęściej u starych psów i psów chorych na serce, sylwetka tego mięśnia ulega powiększeniu (przypomina bardziej kulę) i przesunięciu w tył.
Podczas prześwietlenia klatki piersiowej uwidaczniają się także same płuca, ich powietrzność, ewentualne powiększenie węzłów chłonnych śródpiersiowych i nowotwory. Wśród najczęściej obserwowanych objawów które prognozują niewydolność krążeniowo-oddechową, obserwuje się kaszel nocny, wysiłkowy i emocjonalny (np.przy powitaniach), zasinienie błon śluzowych, niecheć do spania na boku (tzw.ułożenie mostkowe – odbarczające płuca), dyszenie i nietolerancję wysiłkową, a w skrajnych przypadkach omdlenia.
W zaawansowanych chorobach serca dochodzi także do wodobrzusza.
Do nietypowych objawów należą wymioty, anoreksja, pobudzenia i nerwowość psa.
Źle prognozują także zburzenia rytmu (np. brak przerwy oddechowej), szmery wewnątrzsercowe (niedomykalność zastawek, zwężenie aorty, kardiomiopatia). Obecne na rynku nowoczesne leki potrafią przedłużyć życie pacjentowi z niewydolnością krążenia.
Przy chorobach nerek daje się zauważyć zwiększone pragnienie (ale także przy cukrzycy i ropomaciczu u suk), często towarzyszy temu wielo- i częstomocz, spadek masy ciała, słabszy apetyt, senność, a także spękanie lusterka nosa i ropne wypływy z oczu oraz nosa.
Niewydolność starczą nerek diagnozuje się poprzez badanie krwi (profil nerkowy), moczu, USG nerek. Leczenie zwykle jest trudne i długotrwałe, zwykle przy przewlekłych procesach.
Należy zapewnić także stosowną niskobiałkową dietę, lub zaleconą przez weterynarza karmę. Schorzenia nerek przyczyniają się w dużym stopniu do skrócenia życia doga, podobnie jak schorzenia mięśnia sercowego. Ropomacicze u suk jest jednostką chorobową prostą do zdiagnozowania.
Objawami niepokojącymi jest ogromne pragnienie (zwykle ok. 1-2 miesiące po cieczce), spadek apetytu, powiększenie powłok brzusznych czasami imitujące ciążę, a w 50% wypływ z dróg rodnych. Czasami mogą towarzyszyć wymioty i wysoka temperatura, mogąca sugerować początki zapalenia otrzewnej.
Wymienione wyżej objawy są pewnikiem dla doświadczonego lekarza, diagnozę może on potwierdzić badaniem USG jamy brzusznej i badaniem krwi.
Jedynym skutecznym leczeniem jest zabieg operacyjny polegający na usunięciu chorej macicy wraz z jajnikami, na których najczęściej są cysty.
Suki operowane w porę, już po kilku dniach wracają do sił, a wszystkie towarzyszące wcześniej objawy ustępują.
Najczęściej i najprościej widziane zmiany u starszych psów ras olbrzymich, są zmiany w aparacie ruchu. Daje się zauważyć zaniki mięśniowe gł. grzbietu i kończyn tylnych. Pies z trudnością się kładzie i podnosi, przenosząc cały ciężar na przednie łapy. Nie skacze i nie biega już jak młodzik, ma kłopoty z wchodzeniem po schodach.
Szczęściem dla doga jest, jeśli wiek oszczędzi mu leżenia z powodu chorób kośćca. Zaniki mięśniowe są zwykle następstwem osłabienia bodźców i impulsów nerwowych na osi rdzeń kręgowy (lub ogólnie centralny układ nerwowy) – nerwy obwodowe – mięsień szkieletowy.
Może być także spaczone czucie powierzchowne a także upośledzona praca narządów wewnętrznych, takich jak jelita lub pęcherz moczowy (nietrzymanie moczu). Dzieję się tak w przypadku zwyrodnień kręgów, które uciskają rdzeń kręgowy. Schorzenia mogą dotyczyć też samych osłonek mielinowych włókien nerwowych, które tracą swą „izolację” i zdolność przewodzenia bodźców.
Procesów tych zwykle nie da się powstrzymać, można jednak je spowolnić, podając preparaty zawierające selen, magnez oraz L-karnitynę. U starych dogów, podobnie jak u rozwijających się, można wrócić do podawania suplementów regenerujących chrząstki stawowe i preparatów odżywiających i opóźniających zwyrodnienia kości.
Należy też pamiętać o tym, że u starego psa, podobnie jak u szczenięcia, słabszy jest układ odpornościowy.
Staruszek częściej się przeziębia oraz słabiej radzi sobie z innymi schorzeniami. Trzeba wrócić do regularnych szczepień. Na rynku weterynaryjnym są preparaty stymulujące układ immunologiczny.
Stary dog powinien mieć zapewniony ruch do woli ( ale niewymuszony), stosowną dietę, nietuczacą, lecz zapewniającą optymalną ilość substancji odżywczych i witamin, spokój, okresowe kontrolne badania i baczną uwagę opiekuna.
I coś, co jeszcze bardzo lubią staruszki (jak patrzę na swoich weteranów) – kąpiele słoneczne. Uwielbiają wygrzewać się w promieniach słońca na ciepłym piasku. Oczywiście w rozsądnych granicach.
Lek.wet.Piotr Mikuć.